1100 woorden – 4 minuten lezen
Al eerder schreef ik over het fenomeen business model. Ik schreef bijvoorbeeld dat business modellen rare dingen zijn, en dat een circulair business model 9 componenten heeft.
Volgens de Italiaanse onderzoeker Ünal en haar collega’s wordt in een circulair business model een holistisch systeem geschetst hoe met duurzame ontwikkeling waarde gecreëerd, geleverd, en verzilverd kan worden. Dat is weer een hele mond vol over business modellen, maar nog steeds natuurlijk best abstract.
Daarom vinden Ünal en haar collega’s dat er ook gewoon meer praktische voorbeelden moeten komen over hoe je dan precies een circulair bedrijf kunt dóen. Helemaal mee eens! Daarom beschrijf ik in deze blog een mooi voorbeeld van een circulair bedrijf waar Ünal en haar collega’s over schrijven.
Bark House – een duurzame houthandel
Bark House is een middelgroot bedrijfje met 30 werknemers. Bark House is in 1990 opgericht door een echtpaar en opereert in Appalachia in het oosten van de USA. Bark House opereert in bouwmaterialen, en ze verhandelen vooral houttoepassingen die zijn gemaakt van resthout dat ze Recycled Appalachian Wood Waste (RAWW) noemen. Het wordt gebruikt als dakpan, wandbekleding voor binnen en buiten en allerlei decoratieve toepassingen.
De eigenaren wilden dat de producten puur zijn. Ze zagen in hun omgeving dat veel boomschors gewoon werd weggegooid. Terwijl anderen geen waarde zagen in dit materiaal, vonden zij toepassingen die juist wel heel waardevol en ook duurzaam zijn.
Je kunt het bedrijf en de producten bekijken op www.barkhouse.com.
De eigenaren van Bark House
De man van het echtpaar neemt de rol als CEO op zich. Hij is vooral gedreven door de kansen die de natuur hem biedt. Dat wil zeggen dat zijn beslissingen op duurzaamheid zijn gebaseerd, en niet zozeer alleen op winst. Het zegt hier bijvoorbeeld over:
“We nemen niet altijd besluiten die… Ik bedoel, het zijn niet altijd 100% slimme bedrijfsoplossingen. Soms nemen we besluiten die goed zijn voor de gemeenschap, maar die zijn niet altijd het slimst voor het bedrijf zelf”.
De vrouw van het echtpaar bewaakt de duurzaamheid van de producten. Haar rol verandert telkens naarmate het bedrijf zich ontwikkelt. Leuk feitje is wel dat de vrouw oorspronkelijk uit de zorg komt, waar zij een holistische zorgbenadering voor zorg altijd belangrijk vond – zorg is namelijk niet alleen fysiek, maar juist is het ook belangrijk om lichaam, geest én ziel in balans te brengen. Die gedachte neemt zij mee in hun duurzame bedrijf. Ze gelooft er bijvoorbeeld in dat je ook bij bouwmaterialen moet kijken naar wat het beste is voor de mens zelf. Je moet met het verhandelen van bouwmaterialen proberen niet iets weg te nemen, maar iets toe te voegen: regeneratief zijn dus. Verder gelooft zij in de echtheid van materialen:
“We moeten het materialen laten zien voor wat het is en het op die manier ook gebruiken. We moeten niet proberen het materiaal iets anders te laten zijn dan het is”.
Afnemers en leveranciers van Bark House
Eén van de klanten van Bark House is een architect dat al gedurende lange tijd met Bark House samenwerkt. De architect heeft het gerecycled hout toegepast in zijn ontwerp voor een universiteitsgebouw in New York.
Verder is er ook een expert op duurzaam bouwen (hij schrijft erover en geeft trainingen) die samenwerkt met Bark House om mensen trainingen te geven op het gebied van regeneratief ontwerpen.
Tenslotte is er een Cradle2Cradle expert die bedrijven zoals Bark House helpt om principes van C2C en circulariteit in hun bedrijf toe te passen.
Hoe ze het bedrijf runnen
Om dit allemaal waar te kunnen maken, kan het bedrijf niet alleen maar leunen op allerlei routines. Ze zien hun dynamische managementstijl als een succesfactor van innovatie. Ook zorgen ze dat ze altijd blijven leren en innoveren. Juist die dynamiek maakte dat ze in eerste instantie waarde konden zien in de boomschors, die normaal gesproken dus zou worden weggegooid.
Hun werk is altijd sterk gedreven door hun passie om te werken met de kansen die de natuur biedt, en om hun bedrijf en hun producten holistisch te benaderen. Die passie maakt dat ze telkens weer hun bedrijf kunnen aanpassen en vernieuwen.
Maar het gaat verder dan het verkopen van hun producten. Samen met de C2C-expert leren ze mensen uit de houtindustrie hoe ze slimmer om kunnen gaan met hun restafval.
Ook omdat hun producten nog niet op grote schaal worden geproduceerd, moesten ze nauw samenwerken met hun leveranciers. Dat maakte dat ze steeds flexibel moesten zijn in hun proces en hoe ze het product op de markt brengen. Ze hebben bijvoorbeeld voor het proces specifieke machines en ovens moeten maken om de schors te bewerken en te drogen.
(Ze hebben overigens zelf hun producten laten auditen door een geautoriseerde instantie in Amerika, om zeker te zijn van de veiligheid van het product. Ze kregen de hoogste beoordeling die er was).
Ook de werknemers van het bedrijf zijn actief getraind en gecoacht om in hun kracht te staan, en zelfs ook hun eigen ondernemingen te gaan opzetten. Ze leren elk aspect van het bedrijf kennen, ze zijn “cross-trained” Hiermee bouwen ze capaciteit voor hun eigen bedrijf, en capaciteit in de mensen zodat ze in de toekomst de duurzame boodschap nog verder kunnen gaan verspreiden.
Verder hebben ze in alle jaren dat Bark House nu bestaat veel geïnvesteerd in vertrouwen kweken tussen hun en hun zakenpartners, bouwen van een community rondom Bark House, en reputatie.
Externe factoren
In Appalachia waar Bark House is gevestigd, wordt nou eenmaal veel in hout gehandeld. Daarom is er veel restmateriaal aanwezig, waardoor Bark House überhaupt kan bestaan. Dat is in andere landen en regio’s natuurlijk anders. Maar er zijn nog veel meer externe factoren waar Bark House rekening mee moet houden.
Ook het feit dat Bark House gebruik maakt van restmaterialen is een onzekerheidsfactor. Bomen worden niet omgezaagd vanwege de schors, maar schors is wel de raison d’être van Bark House. Dat is een grote onzekerheidsfactor. Ze werken inmiddels met meerdere verschillende leveranciers samen, zodat het risico dat ze zonder schors komen te zitten sterk is afgenomen.
Ook schetsen de eigenaren dat de lokale marktpartijen als erg wantrouwend naar elkaar. Dat komt omdat de community best wel klein is. Hier moeten ze dus in de samenwerking erg op anticiperen. Daarom hebben ze ook veel tijd en moeite geïnvesteerd om dit vertrouwen wel te kweken.
Ook het systeem van wet- en regelgeving ten aanzien van circulaire bedrijven is in Europa beter geregeld dan in Amerika. Daarom hebben ze bijvoorbeeld zelf autoriteiten ingeschakeld om hun producten te keuren. Ze hebben inmiddels zelfs de hoogste Cradle2Cradle-certificatie die er maar is.
Dit zijn allemaal lokale factoren die erg van invloed zijn geweest op de manier waarop het bedrijf gerund wordt.
Al met al…
…komt het er eigenlijk op neer dat:
- de eigenaren van het bedrijf sterke passie hebben op het gebied van duurzaamheid, circulariteit en een holistische aanpak.
- op basis van die sterke interne waarden, hun bedrijf telkens aanpassen aan de omstandigheden.
- de eigenaren hun besluiten niet alleen door winst laten sturen, maar vooral kijken naar wat goed is voor de mensen in hun community en de natuur.
BRON: Ünal, E., Urbinati, A., Chiaroni, D., Manzini, R., (2019). Value Creation in Circular Business Models: The case of a US small medium enterprise in the building sector. Resources, Conservation & Recycling. (146), 291-307.
Even een opmerking over deze blog en het artikel dat ik hier behandel
Je kunt over het voorbeeld van Bark House van alles theoretiseren. Je kunt frameworks en modellen maken, en kijken naar bepaalde faal- en succesfactoren. Alsof je een rijtje kunt maken dat zegt “doe dit” of “doe dit niet” en dat alle problemen dan opgelost zijn. Er zijn allerlei theorietjes over hoe je een circulair businessmodel zou kunnen maken, maar uiteindelijk valt of staat het succes van een circulair businessmodel met de uitvoering in de praktijk.
In hun artikel zeggen Ünal en haar collega’s ook:
“Wij [de onderzoekers van dit onderzoek dus] geloven niet in een bepaalde theorie of literatuur die kan uitleggen hoe waarde in een circulair business model nou precies moet worden gecreëerd. Daarom hebben we dit voorbeeld genomen van een middelgroot bedrijf om de inzichten in hoe het zou kunnen te vergroten”
Ik vind dit fantastisch 🙂 !! Dit is eigenlijk waar ik altijd al voor pleit. Heel veel ander onderzoek is gericht op ‘een enige echte waarheid’ te achterhalen. Dat bestaat helemaal niet, en vooral niet op onderwerpen zoals circulair bouwen die erg tijd- en plaats afhankelijk zijn.
Wil je meer weten over hoe ik denk over wetenschappelijk onderzoek dat vaak erg geabstraheerd is van de praktijk versus hoe ik denk dat de praktijk ongeveer werkt? Lees dan de volgende blogs eens:
- Circulaire economie in de bouwsector: bewustzijn, uitdagingen en katalysators (+ een kritische kanttekening over het onderzoek zelf!) (Lees hiervan vooral de kritische kanttekening)
- 4 tips voor als je onderzoek wil doen naar samenwerking in de bouwketen
- Complexiteit simpel uitgelegd
Ok, nog 1 opmerking dan…
Ik vind dit 1 van betere artikelen die ik behandel. Let op: Ik zeg dus niet dat mijn blog nou zo vreselijk goed is (haha altijd bescheiden blijven he?)
Ik vind het artikel goed omdat:
- Het is leuk om te lezen.
- Het inspireert.
- Het geeft inzicht in hoe mensen in de praktijk nou daadwerkelijk met hun circulaire bedrijf bezig zijn.
Is dat wel wetenschap dan?
Tsja, dat blijft een boeiende vraag. Er is een wetenschapsfilosoof Richard Rorty die zegt dat wetenschap nooit objectief is. Dat ben ik met hem eens. Na een hele omzwerving met allerlei gedachten en argumenten, komt Rorty uiteindelijk tot een conclusie en zegt hij dat het een taak van de wetenschap is om “een opbouwend gesprek” op gang brengen en houden.
Mmm… interessant. Ik vind in elk geval dat het voorbeeld van Bark House inderdaad een opbouwend gesprek op gang kan brengen en houden.
Marieke Venselaar 